برنمیداردشراکت ملک تنگ بی غمی

برنمیداردشراکت ملک تنگ بی غمی

زین سبب اطفال دائم دشمن دیوانه اند

(صائب تبریزی)

درحافظه زندگی-داستان به هم وابسته ی تقا بل طفل ودیوانه- قدمتی به درازای عمر بشر دارد! بسیاری ازاندیشمندان شعرا و هنرمندان در آثار خود به این دو پرداخته اند !مردم عادی اطفال و دیوانگان را از یک قماش به حساب می آورند. به هر روی کمتر کسی است که با گذار از دوران خوش طفولیت بقیه ی عمر را در حسرت وحرمان آن به سر نبرده باشد ! وعاقلی نیست-که به هنگامه ی رنج وبلا- دیوانه یا طفل بازیگوشی را دیده باشد- وبه حال او غبطه نخورده باشد.به هرحال طفولیت ودیوانگی هزاران بارنکوهیده و تمسخر-ستا یش وتمجید- پذیرفته ورد شده ولی داستان جذاب جدال آن دو ادامه یافته است .تا بدانجا که گفته اند:
بدبختی از بس که در این شهر رواج است!
دیوانه به راهی رودوطفل به راهی!
یعنی اینکه اگر حالت عادی باشد و بدبختی بگذارد طفل دست از سردیوانه برنمیدارد! حالا نظر به اینکه هرپدیده ی ماندگاری رازی در خود نهفته دارد باید دید راز تداوم جدال پایان ناپذیر طفل با دیوانه چیست.همه ی سعی شاعرنازک خیال ما صائب تبریزی بیان زیرکانه وشاعرانه ی این راز زیباست!
میفرماید:
"طفلان پادشاهان بی تخت وتاج سرزمینی هستند که خالی از غم واندوه ونگرانی است حالا که میبینند کس دیگری پیدا شده و میخواهد با آنها کوس برابری بزند وشاید در بی غمی دست بالاتری هم از آنها داشته باشد برای اینکه سرای بی غمی در انحصار آنها باشد او را میرانند!