دوالپا

دوالپا در افسانه های ایرانی موجود به ظاهر بدبخت وذلیل وزبونی است که به راه مردمان نشیند ونوحه وگریه آنچنان سر دهد که دل سنگ به ناتوانی او رحم آورد. چون گذرنده ای براو بگذرد واز او سبب اندوه بپرسد گوید : "بیمارم وکسی نیست مرا به خانه‌ام که در این نزدیکی است برساند." وعابرچون گوید: "بیا تورا کمک کنم." دوالپا بر گرده‌ی عابر بنشیند و پا های تسمه مانند چهل متری خود راکه زیر بدن پنهان کرده بود گشوده گرداگرد بدن عابر چنان بپیچد واستوار کند که عابر را تا پایان عمر از دست او خلاصی نباشد.
ازین رو دوالپا در زبان فارسی مصداق آدمهای سمجی است که به هر دلیل به حق یا ناحق به جائی می چسبند وبدون توجه به تاریخ مصرف خود آنجا را رها نمی‌کنند.
ازاین موجود افسانه ای نخستین بار در کتابهای وامق وعذرا وعجایب المخلوقات سخن به میان آمده و از آنجا به کتابهائی نظیرسلیم جواهری و وغ‌وغ ساهاب داستان‌سرای نامدار ایران صادق هدایت راه یافته است.
امروزه حسنی مبارک رئیس جمهور مادام العمرمصر در عرصه ی سیاست و کسی که عرصه ی ورزش فوتبال ما را مُلک طلق خود میداند وهمه‌ی کسانی نظیر آنها مصداق بارز این موجود قابل تامل وچندش آور افسانه ای هستند!